AnthroWiki ist auf einen neuen Server umgezogen!
Unsere alten Seiten bleiben vorerst hier online, werden aber nicht mehr gepflegt! Das neue AnthroWiki finden Sie wie gewohnt unter anthrowiki.at.



gemeinsam neue Wege der Erkenntnis gehen
Eine freie Initiative von Menschen bei anthro.wiki, anthro.world und biodyn.wiki
mit online Lesekreisen, Übungsgruppen, Vorträgen ...
PayPal btn small.gif Wie Sie die Entwicklung von AnthroWiki durch Ihre Spende unterstützen können, erfahren Sie hier.

Johann Wolfgang von Goethe: Unterschied zwischen den Versionen

Aus AnthroWiki
Wechseln zu: Navigation, Suche
K (Goethes Vorwegnahme der Anthroposophie)
(AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN)
Zeile 1: Zeile 1:
[[Bild:goethe003.jpg|thumb|right|300px|Johann Wolfgang von Goethe]]
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
'''Johann Wolfgang''' (später: '''von''') '''Goethe''' (* [[Wikipedia:28. August|28. August]] [[Wikipedia:1749|1749]] in [[Wikipedia:Frankfurt am Main|Frankfurt am Main]]; † [[Wikipedia:22. März|22. März]] [[Wikipedia:1832|1832]] in [[Wikipedia:Weimar|Weimar]];  auch ''Göthe'') Dichter, Naturwissenschaftler und Politiker
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
== Leben und Schaffen ==
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
=== Jugend ===
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Goethes Großvater war der Bürgermeister von [[Frankfurt]], sein Vater ein Menschenfeind, der sich den Titel eines kaiserlichen Rates gekauft hatte und sich dem Umbau seines Hauses sowie der Überwachung seiner beiden Kinder Johann Wolfgang und Cornelia widmete. [[Herman Grimm]] bezeugt, dass das heranwachsende Genie seelisch wie eine Art Haustier gehalten und für eine Laufbahn in seiner Vaterstadt vorgesehen wurde. Um die Zeit der Kaiserkrönung von Joseph II. in Frankfurt hatte der Fünfzehnjährige seine erste Liebschaft mit [[Gretchen]], dem Urbild der späteren Dichtungsgestalt. Zu Zwecken der Retusche wurde das Vorbild des verlassenen Mädchens von der Forschung ([[Herman Grimm]] u.a.) auf [[Wikipedia:Friederike Brion|Friederike Brion]] aus Sesenheim bei [[Straßburg]] übertragen.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Goethe studierte [[1765]] - [[1768]] in [[Wikipedia:Leipzig|Leipzig]] offiziell die Rechte, in Wirklichkeit aber Zeichnen und Literatur. Schon von klein auf hatte er Gelegenheitsgedichte von erstaunlicher Glattheit geschaffen, jetzt entstanden in den "Liedern an Annette" - der überhöhten Dichtungsgestalt seiner Geliebten, Käthchen Schönkopf - seine ersten wirklich bedeutenden Werke. Auch befreundet war der vielverlästerte Student in Leipzig mit der Tochter seines Zeichenlehrers Adam Friedrich Oeser, Friederike. Nach dem Schluss seiner Beziehung zu Kätchchen Schönkopf bricht er zusammen und kehrt an seinem 19. Geburtstag zu einer langen Rekonvaleszenz nach Hause zurück. Von dort plant er eine Bildungsreise nach Paris, bleibt aber in Straßburg hängen, wo er den 25-jährigen [[Johann Gottfried Herder]], durch seine "kritischen Wälder" bereits deutschlandweit berühmt, kennenlernt. In Sesenheim am damals noch viel-verschlungenen Rhein liebt er Friederike Brion, eine der Töchter des protestantischen Pfarrers am Ort. Sie wird zum Gegenstand der Sesenheimer Lieder. Auch in "Willkommen und Abschied" spricht Goethe sie an:
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
[[Bild:Friederike brion.jpg|thumb|left|320px|Friederike Brion]]
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Es schlug mein Herz, geschwind zu Pferde!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Es war getan fast eh gedacht.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Der Abend wiegte schon die Erde,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Und an den Bergen hing die Nacht:
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Schon stand im Nebelkleid die Eiche,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Ein aufgetürmter Riese, da,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Wo Finsternis aus dem Gesträuche
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Mit hundert schwarzen Augen sah.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Der Mond von einem Wolkenhügel
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Sah kläglich aus dem Duft hervor
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Die Winde schwangen leise Flügel,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Umsausten schauerlich mein Ohr;
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Die Nacht schuf tausend Ungeheuer,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Doch frisch und fröhlich war mein Mut:
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        In meinen Adern welches Feuer!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        In meinem Herzen welche Glut!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Dich sah ich, und die milde Freude
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Floss von dem süßen Blick auf mich;
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Ganz war mein Herz an deiner Seite
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Und jeder Atemzug für dich.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Ein rosenfarbnes Frühlingswetter
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Umgab das liebliche Gesicht,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Und Zärtlichkeit für mich - ihr Götter!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Ich hofft es, ich verdient es nicht!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Doch ach, schon mit der Morgensonne
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Verengt der Abschied mir das Herz:
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        In deinen Küssen welche Wonne!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        In deinen Augen welcher Schmerz!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Ich ging, du standst und sahst zur Erden,
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Und sahst mir nach mit nassem Blick:
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Und doch, welch Glück, geliebt zu werden!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
        Und lieben, Götter, welch ein Glück!
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Schon bald musste der Dichter zurück nach Frankfurt, weil sein Vater ihm viel Geld vorgestreckt hatte und endlich sehen wollte, wie der Sohn mit seiner Juristenlaufbahn begann. So kam er auch nach Wetzlar, vorgeblich, um bei den dortigen Behörden ein Praktikum zu machen, in Wirklichkeit aber nur, um herumzulümmeln und seinen Homer und Pindar zu lesen. Hier lernt er [[Wikipedia:Charlottte Buff|Charlotte Buff]], die Verlobte des Juristen [[Wikipedia:Johann Christian Kestner|Johann Christian Kestner]], kennen und verliebt sich in sie. Sie erhört ihn nicht und wird dadurch das Vorbild der Lotte im Brief-Roman "Die Leiden des jungen Werthers", der Goethe, zusammen mit einer überarbeiteten Fassung des Ritterdramas "Götz von Berlichingen" ("Leck mich am Arsch!") mit einem Schlag weltberühmt macht.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Goethe kehrt nach Frankfurt zurück, beginnt glänzend, Prozesse zu führen, und verlobt sich im Mai [[1775]] mit [[Wikipedia:Lili Schönemann|Lili Schönemann]], einer 17-jährigen, die in reichen gesellschaftlichen Beziehungen steht und ihren Bräutigam dadurch stark beansprucht. Schon im Oktober löst dieser die Verbindung aber wieder und führt ein Zerwürfnis herbei, durch das die Trennung endgültig wird.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
[[Bild:scherenschnitt_goethe.jpg|thumb|right|300px|Der 26-jährige Goethe mit einem Scherenschnitt]]
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
=== Minister in Weimar ===
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Im November 1775 wird Goethe von dem frischgebackenen Weimarer Herzog [[Wikipedia:Carl August (Sachsen-Weimar-Eisenach)|Carl August]] an dessen Hof geholt. Zunächst hat er dort keine offizielle Aufgabe, aber schon bald leitet er die Kriegskommission, wird Direktor des Wegebaus, Leiter der Finanzverwaltung. Kultus wird nicht nur formal sein Metier. Faktisch war Goethe in Weimar Leiter des Kabinetts (Ministerpräsident). Er stand mehr oder weniger gleichrangig neben dem Herzog. In Weimar wurde es üblich, gewohnheitsmäßig zu unterscheiden, ob Goethe am Ort war oder nicht.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
[[1786]]-[[1788]] macht er eine Reise quer durch Italien, vollendet dort mehrere Werke.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Nach der Rückkehr 1788 findet er in Weimar endlich seine Frau: eine Blumenbinderin, die zu ihm kommt, um Hilfe für ihren schriftstellernden Bruder zu erbitten, [[Wikipedia:Christiane Vulpius|Christiane Vulpius]]. Mit ihr lebt er 18 Jahre in wilder Ehe, bis er sie [[1806]] heiratet. [[1816]] stirbt sie.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
[[Bild:Christiane vulpius.jpg|thumb|left|150px|Christiane Vulpius (1765-1816)]]
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
In Weimar hat Goethe lange Zeit mit [[Wikipedia:Christoph Martin Wieland|Wieland]], [[Wikipedia:Friedrich Schiller|Schiller]] und [[Wikipedia:Johann Gottfried Herder|Herder]] zusammengearbeitet.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Im Alter hat er sich mit einem guten Teil der wirklich bedeutenden Gelehrten und Künstler ganz Deutschlands getroffen oder doch zumindest mit ihnen Briefe ausgetauscht. Mit dem [[Wikipedia:Freiherr vom Stein|Freiherrn vom Stein]] ist er im Lahntal gewandert, in Weimar ist er dem jungen [[Wikipedia:Arthur Schopenhauer|Arthur Schopenhauer]] begegnet und hat dessen herausragende Bedeutung sofort erfasst.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Goethes literarische Werke wurden seit dem "Götz" und dem "Werther" bei weitem nicht mehr so stürmisch aufgenommen, von vielen hat er nur eine Handvoll verkaufen können. Den "Faust", sein Hauptwerk wie eines der Weltliteratur, hat er komplett erst nach seinem Tode veröffentlichen lassen.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
[[Bild:Goethes Farbenkreis.jpg|thumb|right|225px|Farbenkreis, Zeichnung von Goethe]]
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
=== Die Naturwissenschaften ===
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Größere Bedeutung als seinen dichterischen Schöpfungen, auf die er sich, wie er sagte, gar nichts einbildete, maß Goethe seinen naturwissenschaftlichen (u.a. zu Morphologie, Geologie und Farbenlehre) bei. Die Farbenlehre ergänzt die [[Wikipedia:Isaac Newton|Newtonsche]] Idee, dass die Farben Einzelteile des Lichtes, nämlich elektromagnetische Strahlung einer bestimmten Wellenlänge seien, die wir als Rot, Grün, Blau usw. und zusammen als Weiß erfahren, durch ein System, das vom Prisma ausgeht, ohne dieses durch die Wellenlängen zu erklären, und klarstellt, dass rötlich-gelbliche Töne vor unserem Auge aufscheinen, wenn wir durch etwas ''Trübes'' ins ''Helle'' sehen (wie z.B. beim Sonnenuntergang), bläuliche dagegen, wenn wir durchs Trübe in etwas ''Dunkleres'' blicken (z.B. durch die Lufthülle der Erde ins Weltall).
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
Seine Lehre von der ''Metamorphose der Pflanze'' begründet die moderne goetheanistische Natur- und Geisteswissenschaft. Als ein Zeichen steht am Beginn dieser Entwicklung, wie Goethe vor Schiller das Grundmuster der ''Urpflanze,'' einen Kreis mit einer keimförmigen Einziehung nach innen, in den Sand zeichnet. Die Pflanze bleibt nach ihm durch alle Stadien ihrer Entwicklung vom Keim über die Knospe, den Spross usw. bis hin zum voll ausgebildeten, erwachsenen Lebewesen immer die gleiche, behält ihren unverwechselbaren Charakter, den man an Einzelheiten der Form, die bestehen bleiben, sich abwandeln und ihre Funktion ändern, nachweisen kann. Goethe hat aber nicht nur dergestalt eine sinnvollere allgemein-wissenschaftliche Herangehensweise ans Lebendige ausgerufen, sondern auch selbst etwas zur Biologie beigesteuert: Er hat den Zwischenkieferknochen beim Menschen (Sutura incisiva Goethei) entdeckt.
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
[[Bild:Goethe auf dem Totenbett.jpg|thumb|left|250px|Goethe auf dem Totenbett]]
+
AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN
 
+
== Goethes Vorwegnahme der Anthroposophie ==
+
 
+
[[Rudolf Steiner]] ist beim Ausbau der [[Anthroposophie]] von Goethe ausgegangen. Dessen Ansicht, es gebe biologische Gesetze, die sich nicht auf chemische oder gar physikalische Regeln zurückführen lassen, hat er, als er die naturwissenschaftlichen Schriften des Toten herausgab, klar hervorgehoben. Er vertiefte seine Einarbeitung in Goethes lebendige Weltsicht durch die Bücher [[GA 6|Goethes Weltanschauung]] und [[GA 2|Grundlinien einer Erkenntnistheorie der Goetheschen Weltanschauung]]. Nur mit ganz eigenen biologischen Gesetzmäßigkeiten kann man sich, wie es vom heutigen, noch stärker technisierten Blickwinkel aus erscheint, zu einem wirklichen Bewusstsein seines Menschentums ("Anthroposophie" im Sinne von Rudolf Steiner) durchringen.
+
 
+
Goethe hat selbst im Alter gesagt: "Sinn und Bedeutung meiner Schriften ist der Triumph des Reinmenschlichen."
+
 
+
Ausgearbeitet hat er diese Anschauung vor allem in "Torquato Tasso" und seinem Schauspiel in einem Akt "Die Geschwister", in dem eine junge Frau ihren vermeintlichen Bruder liebt und ihr Instinkt sie so lange bei ihm hält, bis er ihr sagt, dass sie ihn heiraten kann. Aber auch "Faust" ist vom heutigen Standpunkt bereits ein anthroposophisches Weltschauspiel.
+
 
+
Steiners ''Gedichte'' und ''Meditationen'' sind im Stil von ''Faust II'' abgefasst.
+
 
+
[[Kategorie:Biographie]]
+
[[Kategorie:Autor|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Literatur (Deutsch)|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Literatur (18. Jh.)|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Literatur (19. Jh.)|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Sturm und Drang (Literatur)|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Weimarer Klassik|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Drama|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Lyrik|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Illuminat|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Freimaurer|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Universalgelehrter|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Politiker|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Botaniker|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Mann|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Deutscher|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Geboren 1749|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
[[Kategorie:Gestorben 1832|Goethe, Johann Wolfgang von]]
+
 
+
{{Personendaten|
+
NAME=Goethe, Johann Wolfgang von
+
|ALTERNATIVNAMEN=
+
|KURZBESCHREIBUNG=deutscher Dichter, Naturwissenschaftler, Kunsttheoretiker und Staatsmann
+
|GEBURTSDATUM=[[Wikipedia:28. August|28. August]] [[Wikipedia:1749|1749]]
+
|GEBURTSORT=[[Wikipedia:Frankfurt am Main|Frankfurt am Main]]
+
|STERBEDATUM=[[Wikipedia:22. März|22. März]] [[Wikipedia:1832|1832]]
+
|STERBEORT=[[Wikipedia:Weimar|Weimar]]
+
}}
+

Version vom 19. Dezember 2006, 17:53 Uhr

AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN-AHRIMAN